به گزارش روابط عمومی دانشگاه طلوع مهر جلسه دفاع از پایان نامه مقطع کارشناسی ارشد با موضوع تاثیر ترتیب تمرین تناوبی شدید و استقامتی بر شاخص های توده بدنی و آمادگی جسمانی در مردان داری اضافه وزن توسط دانشجوی مقطع ارشد رشته فیزیولوژی ورزشی جناب آقای میلاد معظمی گودرزی برگزار شد؛ در این جلسه دکتر حمید امینی به عنوان استاد راهنما حضور داشتند؛ در ادامه چکیده پایان نامه را بررسی می‌کنیم:
چکیده
مقدمه: امروزه در سراسر دنیا چاقی به یک مشکل اپیدمیک در آمده است. از این رو سازمان ها و مراکز مربوط به سلامتی عمومی به دنبال راهکارهایی می باشند تا بتوانند شیوع چاقی را کاهش دهند . براساس نتایج تحقیق مروری دی و همکاران (2014)، با بالا رفتن شاخص توده‌بدنی، خطر بروز مشکلات زمینه ای نیز افزایش می یابد . در همین زمینه، فینکلستین و همکاران (2010) نشان دادند که بار اقتصادی ناشی از چاقی در آمریکا در سال 2006 برابر با 73.1 بیلیون دلار بود که 61 درصد از این بار مربوط به کسانی بود که شاخص توده بدنی بالاتر از 35 داشتند
روش کار:. ابتدا در یک جلسه تمام روند پژوهش همراه با اهداف آن و نیز خطرات احتمالی به آزمودنیها توضیح داده و اطلاعات دموگرافیک آنها همراه با رضایتنامه کتبی داوطلبانه از آنها اخذ شد. بعد از ارزیابی های اولیه، شرکت کنندگان به طور تصادفی به دو گروه ترکیبی استقامتی+ تناوبی شدید و تناوبی شدید + استقامتی تقسیم شدند. در این روز اندازه گیری میزان توده بدون چربی، توده چربی، درصد چربی بدن، قد و وزن نیز انجام شد.
فصل با توجه به اهداف و فرضیه های پژوهش نتایج حاصل از تمرین ورزشی بر شاخص های مورد نظر در مراحل گوناگون، از طریق آمار توصیفی و استنباطی به صورت جداول و نمودارها بیان شده اند. برای این منظور، ابتدا با استفاده از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف نحوه توزیع داده ها بررسی شد، سپس با توجه به طبیعی بودن توزیع داده ها، از آزمون تحلیل واریانس یک سویه با اندازه گیری مکرر برای بررسی تفاوت های درون گروهی و برون گروهی استفاده شد. در صورت معنی دار بودن تفاوت ها، از آزمون تعقیبی بونفرونی برای پیدا کردن محل دقیق تفاوت استفاده شد.
یافته ها:
در تحقیق حاضر دیده شد که تمرین ترکیبی باعث حداکثر اکسیژن مصرفی مردان میانسال دارای اضافه وزن شد ضمن اینکه این نوع تمرین تاثیری بر ترکیب بدن نداشت. در این تحقیق همچنین دیده شد که تفاوتی در توالی تمرین یک جلسه تمرین ترکیبی (استقامتی قبل از تناوبی شدید یا تناوبی شدید قبل از استقامتی) وجود نداشت. با توجه به این نتایج می توان گفت که از این نوع تمرین می توان در کنار دیگر برنامه های تمرینی همچون تمرینات تناوبی شدید یا استقامتی برای بهبود پیامدهای تمرینی از جمله حداکثر اکسیژن مصرفی و قدرت عضلانی استفاده کرد با این حال برای رسیدن به بهترین توالی تمرینی نیاز به تحقیقات بیشتری در آینده می باشد
